In de meest recente editie van het Topsport Amsterdam Magazine ging de column van onze vaste columnist Nick Driebergen over de Olympische Spelen. Nick Driebergen is een Amsterdamse oud-topzwemmer die zelf deelnam aan de Olympische Spelen in 2008 en 2012. 

Man, wat heb ik er zin in. 43 wereldkampioenschappen die tegelijkertijd in één stad worden georganiseerd. De Olympische Spelen zijn werkelijk het mooiste wat ik in m’n leven mocht meemaken. Twee keer zelfs (in 2008 en 2012). Mooier gaat het de komende zestig jaar ook niet meer worden, vrees ik.

Een van m’n collega’s vroeg me laatst waarom die Spelen nou zo verdomde heilig zijn. Wat is er nou toch zo speciaal aan? Een direct antwoord had ik er niet op. Het wordt ook wel een beetje magisch gemaakt door iedereen, laten we eerlijk zijn. De media, de trainers en je ploeggenoten, iedereen heeft het erover. In feite is het wedstrijd technische gedeelte niet anders dan je gewend bent. Het speelveld is even groot, je tegenstanders kom je ook tegen bij EK’s en WK’s. Toch kun je er behoorlijk van het padje van raken.

Het olympisch dorp is voor de buitenwereld nogal geheimzinnig. Normale mensen mogen er niet in en het schijnt er één groot seksparadijs te zijn. Men zegt dat er tienduizenden condooms worden uitgedeeld. Ik zal je gelijk uit de droom helpen; in die twee olympische edities die ik heb meegemaakt, heb ik geen condoom gezien. En dat terwijl de zwemmers er toch een week lang te tijd voor hebben. Het spijt me als ik nu je volledige beeld over olympische sporters in de war schop. Wat ook bijzonder is in het Olympisch dorp; er zit een enorme Mc Donalds in. Trek in achtenveertig hamburgers? Je moet even wachten, maar ze zijn wel gratis! Daarnaast is het best bijzonder dat je in de immense eetzaal regelmatig je bordje pasta staat op te scheppen naast Rafael Nadal, Usain Bolt of LeBron James. Daar kun je behoorlijk van onder de indruk raken en dat was ik dan ook tijdens de Spelen van Beijing. Bezig met randzaken, niet met hoofdzaken. Dan gaat het fout.

Wat je als Olympiër zeker niet moet vergeten wanneer je naar de Spelen gaat? Wax, deodorant, parfum en vrijetijdskleding. Natuurlijk ga je erheen om zo goed mogelijk te presteren, maar eerlijk is eerlijk: zodra je toernooi erop zit kun je alleen maar aan bier en hamburgers denken. In Londen stonden de paparazzi van tabloids te polsen bij de hippe clubs om zoveel mogelijk sporters in oncharmante posities vast te leggen. Een Belgische sporter stond paginagroot op de voorpagina en dat werd voor hem een enkeltje terug naar huis. Ik adviseer de Amsterdamse Olympiërs dus om ook een beetje voorzichtig te doen, maar geniet er wel van!

Moraal van het verhaal: olympische sporters zijn net mensen. Ze komen er om hun allerbeste prestatie uit hun leven neer te zetten. In fittere staat dan die twee weken zullen ze nooit meer zijn. Zodra het toernooi erop zit zijn het beesten. Sjonge, wat was die tijd toch mooi.

Ik wens de Amsterdamse Olympiërs mega veel succes, maak ons trots!

Nick Driebergen

Lees ook: Road to Rio: Wanneer komen de Amsterdamse sporters in actie op de Olympische Zomerspelen?

Lees ook: Road to Rio: Sebastiaan Verschuren op jacht naar olympische medaille