De Amsterdamse wielrenner Dion Beukeboom is bezig aan een indrukwekkend project. Een project dat er in augustus voor moet zorgen dat hij ’s werelds snelste man wordt als het aankomt op één uur lang fietsen. Hiervoor moet hij op 22 augustus 2018 het werelduurrecord verbreken. Wij spraken met Beukeboom over deze wetenschappelijk onderbouwde uitputtingsslag.

Tekst: Tijmen Hendriksen          Foto: Merijn Soeters

Dion Beukeboom zijn professionele carrière begon ongeveer rond zijn 21e: “Daarvoor fietste ik ook wel hard, maar pas vanaf dat moment werd het echt serieus en kwam ik in een continentale ploeg terecht. In 2013 werd ik benaderd door de bondscoach van het baanwielrennen, die mij na een testrit over drie kilometer ervan overtuigde dat ik ‘geboren ben’ voor de baan. Sindsdien zat ik in de Nederlandse baanploeg met als focusonderdelen de individuele- en ploegenachtervolging. Drie bronzen EK-medailles zijn mijn grootste successen tot nu toe.”

De grootste teleurstelling uit de carrière van de in Buitenveldert wonende Beukeboom vond plaats in de zomer van 2016: “Ik viel als laatste af voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Dat was voor mij een enorme domper. Tegelijkertijd was het een soort reality check waarin ik mijzelf de vraag stelde: ‘Ik ben 27 jaar, heb er alles aan gedaan om erbij te zijn in Rio de Janeiro en dat is mislukt. Wat wil ik nog met de rest van mijn carrière?’ Ik kwam tot de conclusie dat ik nog een paar keer uit mijn comfort zone wilde komen en bij wijze van spreken door muren heen wilde rijden. Het belletje van Jim van den Berg kwam wat dat betreft precies op tijd.”

(tekst gaat verder onder de foto)

De vraag die Jim van den Berg – oud-wielrenner en bewegingswetenschapper van beroep – aan Beukeboom stelde was of de Amsterdammer een poging wil wagen om het werelduurrecord te verbreken. “Dat uurrecord staat op dit moment op naam van Bradley Wiggins, hij fietste in 2015 54,526 kilometer in één uur. Dat is echt insane. Zo’n poging doe je tegenwoordig niet meer bij wijze van spreken twee weken na een Tour de France na drie keer trainen achter een brommer. Ook Tom Dumoulin bijvoorbeeld niet, haha. Dit vraagt een uitgebreide, wetenschappelijke voorbereiding en Jim van den Berg wilde dat samen met mij gaan doen.”

In eerste instantie vroeg Dion Beukeboom zich af waarom Van den Berg uitgerekend bij hem uitkwam: “Ik dacht: ‘Bradley Wiggins, tourwinnaar, meervoudig olympisch kampioen, een van de grootste aller tijden. Moet ik zíjn record aan gaan vallen?’ Jim overtuigde mij echter snel. Wiggins deed zijn poging onder slechte omstandigheden. Niet op hoogte, veel publiek en dus een hoge luchtdruk. Jim kende daarnaast mijn postuur en de vermogens die ik kan trappen uit de tijd dat we samen reden. Mijn kracht-aerodynamica verhouding is heel gunstig. Ook weet hij dat ik ervaring heb met het rijden op een baan. Ik kan heel ‘strak’ rijden. Eén rondje duurt bij mij 250 meter, geen 251. Die gegevens stopte hij in een formule en daar kwam uit dat het zeker haalbaar is. Twee biertjes verder was ik om, haha!”

‘Breaking the impossible’, dat is de naam van het project van Dion Beukeboom en Jim van den Berg, dat ondersteund wordt door de enthousiaste sponsor Vlasman BV: “Op 22 augustus moet het gaan gebeuren in Mexico. Daar werken we op dit moment intensief naartoe. Ik volg nu een wegprogramma dat aangepast is op mijn recordpoging. Zo rijd ik minder wedstrijden en doe ik meer trainingen die specifiek gericht zijn op 22 augustus. Twee keer per week doe ik krachttraining, twee keer per week een training op de tijdritfiets, één keer per week een baantraining en vaak doe ik ook een wicked wednesday; een training die als doel heeft om uit de comfort-zone te komen, zoals een rondje Ijsselmeer, op één dag of 100 kilometer onverhard rijden, of naar 4300 meter hoogte fietsen in Colorado.”

Op de vraag of hij aan de lezers kan uitleggen hoe zwaar een werelduurrecord-poging is, antwoord Beukeboom gedecideerd: “Ik heb in mijn leven als wielrenner natuurlijk al vaker zware dingen gedaan, zoals een lange tijdrit. Maar dit is echt anders. Ik zal fysiek op en top aan de start verschijnen en uiteindelijk zal mijn mentale kracht bepalen of ik het red of niet. Nadat je moe wordt, krijg je verzuring. Dat heeft iedereen ooit ervaren, ook ik. Maar na de verzuring zit er nog iets, en dat kende ik nog niet. Het is een gevoel dat je afgesloten bent van de buitenwereld. Je voelt je benen niet meer, je hartslag is zo hoog dat je buikspieren er pijn van doen en het enige wat je meekrijgt is je eigen ademhaling en de rondetijden die voorbijflitsen als bomen die je ziet als je uit een treinraampje kijkt. Dat gevoel aankunnen, dat gevoel overwinnen, dat bepaalt of ik op 22 augustus meer dan 54526 meter in een uur kan fietsen.”

Wil je het hele Topsport Amsterdam Magazine lezen? Klik dan hier!

Lees ook: Jamile Samuel maakt Amsterdam trots op EK Atletiek Berlijn

Lees ook: Unieke vacature: chef-kok in het hart van de Amsterdamse topsport!